“AMERIKA…DWARS”
Coast to coast, 6000km per fiets door de V.S. Dit boek kan je in de winkel verkrijgen
Hieronder een fragment uit dit boek…
Ik schrik wakker en hoor een luid geritsel rond de tent. Plots klinkt een doffe plof heel dichtbij! Dit moet een fiets zijn die valt. Het haar op mijn armen komt recht, mijn hart klopt in de keel. Het moet na middernacht zijn. Dit is niet zomaar een knaagdiertje dat aan de fietstassen snuffelt.
Ik maak Isabelle wakker, we horen duidelijk aan de tassen rukken. Een mens kan het niet zijn, daarvoor is het krabben en wriemelen te luid. We horen hoe één van de tassen letterlijk open gescheurd wordt! De tassen zijn nochtans heel stevig gemaakt. Ik zou een heel scherp mes nodig hebben om ze door te kunnen snijden. We huiveren… de inhoud wordt in het rond gegooid. Een potje breekt, dat moet de aardbeienjam zijn. Aan de plompe stappen en de woeste bewegingen te horen, kan dit niets anders dan een beer zijn.
We twijfelen om naar buiten te stappen, wat kunnen we doen? Isabelle houdt een kleine lamp en peperspray in de aanslag. Ik neem mijn zakmes en denk er aan dat in mijn vestzak een klein metalen fluitje zit. Ik heb dit ooit van mijn meter gekregen voor ‘noodgevallen’. Instinctief blaas ik op het scheidsrechtersfluitje; wie weet jaagt de hoge toon het beest weg. Het helpt, met grote stappen verdwijnt de beer grommend het dichte bos in. We ritsen voorzichtig het tentzeil open en zien onder het schijnsel van de zaklamp een ware ravage. De hele inhoud van Isabelle haar tas slingert in het rond. Ik schijn een eindje verder en ontwaar op een vijftigtal meter afstand in het struikgewas twee spiedende ogen. Wat te doen, we zitten hier op een afgelegen plekje aan de rand van een grote camping? We kunnen toch moeilijk bij de bewaker gaan aanbellen? Hoe in dit donkere bos onze weg zoeken? Wat zou hij trouwens doen met zijn golfkarretje? We scharrelen onze resterende etenswaren bijeen en proppen ze in een fietstas…